Reis van Nevşehir naar Mersin (26/7)

Rond 8 uur vertrekken we richting Mersin, dit is een grote havenstad.

We zien meteen her en der luchtballonnen in de lucht. Je kunt in Cappadocië een ballonvaart maken in de vroege ochtend
We hebben dit ook overwogen, maar €175 p.p. valt niet binnen ons budget.
Wanneer we rond 8.15 door het dorpje Çardak rijden, zien we een aantal vrouwen bij een gemeenschappelijke oven brood bakken. Leuk om te zien.

We zijn vroeg in Derinkuyu en zoeken er een veilige parkeerplaats in de schaduw. We worden vriendelijk verwelkomd door een paar honden.

Er is ook een mooie pup bij, maar die wordt van de sokken gelopen door de dominante herder en het diertje verlaat piepend het toneel. Hoe leuk de honden ook zijn, we zijn hier voor een bezoek aan Derinkuyu Yeraltı Şehiri (ondergrondse stad). De onderaardse stad is volgens archeologen 3500 jaar oud en bood plaats aan ongeveer 35.000 tot 50.000 mensen. De stad werd in 1963 bij toeval herontdekt. Een man renoveerde toen zijn woning en sloopte een muur.

We dalen af en via nauwe gangen komen we in allerlei ruimtes: keuken, slaapvertrekken, woonkamer, kerk, wijnmakerij, klooster met doopbassin, stal. Er is een watersysteem, er zijn  putten en luchtschachten.

Het hele complex heeft grote ronde afsluitstenen om indringers buiten te houden.

Soms zijn de verbindingsgangen zo smal en laag dat je voorovergebogen en door de knieën gezakt moet 'lopen'. Dit is weer een goede training voor de bovenbenen. Doordat we zo vroeg zijn, zijn we zo goed als de enige bezoekers. Dat is fijn, want sommige smalle gangetjes moet je heen en terug, wij hoeven dus op niemand te wachten.

Klik hier voor meer informatie over Derinkuyu Yeraltı Şehiri

Eenmaal buiten gaan we even thee drinken bij een Çay-Evi (Theehuis) waarbij we toevallig zicht op onze auto hebben. We bestellen thee, ook voor de 2 opaatjes die er al zitten. De gebruikelijke beleefdheden worden uitgewisseld. Zij vinden eigenlijk dat zij ons moeten trakteren omdat wij gasten zijn. Opeens zien we dat er een man geïnteresseerd bij onze auto staat, onderwijl de omgeving scannend. Mo loopt een stukje richting de auto en de man kiest gauw het hazenpad. Zo veilig stond de auto dus niet? Misschien kwam het wel omdat we echt de allereerste bezoekers waren.

In Niğde gaan we naar Gümüşler Manastır (Klooster van Gümüşler). 

We worden rondgeleid door een man die normaal basisschooldocent is. Trots vertelt hij over het klooster. Het is goed om te zien dat er sinds ons vorige bezoek, 19 jaar geleden, wel gestaag gewerkt wordt aan het behoud van dit stukje geschiedenis. Het ziet er veel netter uit, er is verlichting aangebracht en er is nu toegang tot meer ruimtes!

Vanwege de mooie schilderingen in het klooster is dit ook een bedevaartsoort voor katholieken: Er is namelijk een afbeelding van Maria waarop ze lacht; dit schijnt de enige in de wereld te zijn. Ook lijkt ze je altijd aan te kijken, vanuit welke hoek je haar ook bekijkt.

In een nis is het geboorteverhaal van Jezus afgebeeld en nog heel duidelijk zichtbaar. Prachtig!

Maar de hele kapel heeft mooie versieringen. 

Klik hier voor meer informatie over Gümüşler klooster. Wel even vertalen. 

Ook hier zijn verschillende ruimtes toegankelijk: vergaderruimte, school, voorraadruimtes, privé-vertrek van de geestelijke (met een wandschildering), stilteruimtes, keuken en toegang tot het  naastgelegen rotsdorp.

Dit is echt 1 van de pareltjes van dit gebied, zonder het massatoerisme.

Via de tolweg doorkruisen we het imposante, grillige Taurusgebergte. Er is weinig verkeer. Toch wil het zo zijn dat we juist hier een ongeval passeren. Wanneer  je bedenkt dat mensen op de reguliere wegen in de enorme drukte zich al telefonerend een weg banen door het verkeer, dan vind ik het verwonderlijk dat er juist op een bijna lege snelweg een ongeval plaatsvindt.

Zo rond 13:30 komen we aan in ons hotel. Het verschil in temperatuur tussen Nevşehir (25°C) en Mersin (35°C) is zeker 10 graden. Dat is dus wel weer even wenen. Even uitrusten. Daarna wat rondkijken en eten. Morgen verder naar Side. 

N. B. : Omdat Turkije Wikipedia heeft geblokkeerd, kan ik niet altijd even goed beoordelen of de linkjes naar gerelateerde webpagina's ook echt interessant zijn.