Keşan naar Boedapest - Boedapest naar huis (18/8 & 19/8)

18/8: 01:30: Rise and shine☀️! Nadat we gisteren om een uur of 6 zijn gaan slapen, staan we uitgerust op. We hebben een reis van 1200km met 3 grensovergangen voor de boeg. Gisteren hebben we al een hotel in Boedapest geboekt.

Even douchen en broodjes maken voor onderweg. Nog even een blik werpen op de app om de grensovergangen te bekijken; Edirne lijkt rustig, dus we besluiten daar langs te gaan. Om 02:20 zitten we in de auto. De reis naar Kapikule bij Edirne (grens met Bulgarije) gaat snel. We maken nog even onze TL's op aan rakı. Vervolgens gaan we de controles in. Het eerste waar we na de controles van Turkije mee te maken krijgen is een desinfectie bad voor we Bulgarije in gaan. Dit kost €3. Of het werkt? Goed verdienmodel. Verder hebben we een klein gelukje want er wordt precies voor onze neus een extra poort geopend. Ook de bagageconttole stelt voor ons gelukkig niets voor. Om ongeveer 3:30 uur zijn we In Bulgarije. 

Na 350 kilometer zijn we bij de volgende grens. Ook hier is het nog niet druk 😄.  Natuurlijk eerst de controles van Bulgarije (deze x zonder desinfectie). Bij de douane van Servië treffen we een erg grappige mevrouw. Ze heeft echt een jolige bui en met veel plezier en gelach komen we dan ook Servië binnen. Hier betalen we achtereenvolgens €2, €8 en €5,50 tol voor we bij de grens met Hongarije zijn. Voor ons het beruchte Horgos - Röszke.

Wanneer we in de buurt van de afslag Röszke (de kleine overgang) zijn zien we de file al staan voor de grote overgang Röszke. Dit is niet goed. We crossen achteruit over de vluchtstrook en gaan zelfs achteruit de oprit op😱. Gelukkig komt er geen auto aan die de snelweg op wil. We rijden een stukje terug over de snelweg omdat we via Subotica en dan bij Tompa de grens over willen proberen te gaan. Ach je probeert eens iets anders... De toegangsweg naar deze overgang is enkelbaans en op een gegeven moment kun je er best een 3-baansweg van maken... Dit gebeurt dan ook massaal door mensen die de grens over willen. Zeker wanneer de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer ook wordt gebruikt. Hier doen we (ik durf het bijna niet te zeggen) ook aan mee.  En gezien het feit dat de berm geen gras meer is, maar zand, is vandaag niet uniek daar in. Het is hier dus ook druk. Rest ons niets anders dan te schikken. Enig voordeel ten op zichte van Horgos-Röszke is dat het hier wat meer waait en je met minder auto's op elkaar staat. Ik voer nog zeker 3x een gunstige rijbaanwissel uit.  Volgens mij ligt het elke keer aan de Hongaarse douane: te weinig poortjes en te langzaam werken. Het laatste stuk schiet niet op omdat er altijd van die maffe mensen zijn die of veel te veel smokkelen, of die geen geldig document hebben. De betreffende douanepoort is dan geblokkeerd. En dat is erg frustrerend wanneer dat soort fratsen telkens in jouw rijbaan voorkomen, temeer omdat wij altijd (als we dan eenmaal aan de beurt zijn) erg snel klaar zijn.

🤗Lesje mindfulness en geduldig zijn en "Nee, ik kan de situatie niet veranderen, wel hoe ik ermee omga!". Allemaal check☑️. Start douanefile 12:15.  Hervatting autorit 15:39. Lengte van het traject hooguit 5 km. En dat bij 30+°C😥. 

Ik had vantevoren een 'TravelJohn' gekocht. Dit is een een soort zakje met absorberende korrels erin en een plasgoot eraan (Maar je kunt 'm ook als kotszakje gebruiken hoor😉). Vorig jaar kwam ik als enige dame in ons gezelschap bijna in de problemen door de lange wachttijden bij Hongarije. Nu was ik op alles voorbereid, had ik 'm niet nodig! 😂😂.

De tank is inmiddels bijna leeg dus we scheuren door het achterland van Hongarije naar een dichtstbijzijnd tankstation. Het blijkt er een te zijn met een automaat. Gelukkig is hier dan een vriendelijke Hongaar, die ons met handen en voeten helpt. Je moet eerst een bedrag invoeren, daarna pas tanken, maar met de wisselkoers van 1€~324HuF is dat best even rekenen. En als je te lang wacht, dan kun je weer overnieuw beginnen. 

Nou ja, we zijn nu in ieder geval weer op weg naar het Diana Club Hotel in Belgrado.  ETA 18:00. Het hotel heeft de lelijkheid en robuustheid van zo'n Oostblok gebouw. We schrikken ervan. Gelukkig is het netjes, vrij nieuw en schoon aan de binnenkant. De receptionist is heel behulpzaam en als bonus hebben wij de laatste parkeerplaats van het hotel gekregen. Gauw even douchen. Daarna een hapje  eten. 

We gaan met de bus naar het centrum, want lopen is volgens de receptionist veeeeeel te ver. Bij de halte kopen we, weer met wat hulp, kaartjes bij een automaat (gelukkig ook Engelstalig) en stappen lijn 9 in. Bij de 8e stop staan we in het centrum (was niet eens heel ver lopen geweest....) Grote en mooie gebouwen overal. Omdat we niets van de taal kunnen maken, besluiten we lekker een vette bek (sorry) te gaan halen bij KFC. Is Tarik ook weer blij. Wanneer je hier afrekent, schrik je enorm van de bedragen, aangezien 1€~324 HUF. Ik heb nog nooit eten afgerekend voor een bedrag van 12.000, maar vandaag wel! Daarna struinen we nog wat rond. We vinden het jammer dat we pas zo laat in Boedapest zijn aangekomen, want we hadden er best wat meer van willen zien. 

Het wordt al donker en de reis hakt er wel in, dus we gaan weer met de bus terug naar het hotel. Ook dat lukt zonder gedoe; nu weten we hoe het moet😁. 

Morgen nog ruim 1300 km voor we thuis zijn. 

19/8: Goed geslapen. Goedgemutst gaan we naar de ontbijtzaal. Ik ben blij, naast voldoende keuze, eindelijk weer eens yoghurt. Sinds Konya zat dat niet meer in het assortiment. Daarna nog even tanken, de auto loopt het lekkerst op Shell en die zit hier om de hoek. Vervolgens, wanneer we door Boedapest rijden, maken we op een industrieterrein nog een stop bij een Lidl voor wat proviand onderweg. We kopen gevulde afbakbroodjes. We hopen dat we hartige broodjes kopen, maar met deze taal heb je echt geen idee! (Later blijkt dat het Nutella broodjes en jambroodjes zijn 😂.) Daarna kunnen we echt gaan. 

We rijden kalmpjes. Er is even wat oponthoud bij de overgang van Hongarije naar Oostenrijk in verband met de controles van de vignetten. Met wat wegwerkzaamheden toeren we Oostenrijk door. Bij de laatste afrit van de A3 in Oostenrijk (afrit74 Schärding) willen we nog even goed en voordelig tanken bij de Shell. Terwijl Mo afrekent wordt ik aangesproken door een Nederlandse lifter; of we ook naar Nederland gaan en of hij dan mee kan. Aanvankelijk wijs ik af; het zou betekenen dat het best krap wordt op de achterbank. Voor een kort stukje geen probleem, maar een lang stuk? Bovendien heeft hij 2 tassen mee. Waar laat je dat? Tarik vindt het zielig en vraagt Mo of het mag. Inmiddels is de jongen weg van het tankstation en naar de snelwegoprit gelopen. Omdat de jongens het geen probleem vinden om in te schikken besluiten we toch om de lifter mee te nemen. We moeten een paar x toeteren voor hij het doorheeft. Hij wil graag naar Neurenberg, maar het liefst naar Nederland. Dus we zeggen dat we hem naar Deventer kunnen brengen. Dat zou heel tof zijn. Hij heet Oskar (of Oscar?) en studeert in Groningen. Onderweg kletsen we wat, delen onze proviand en spelen een potje pesten. Tarik vindt het wel interessant allemaal. Normaal slaapt hij veel, maar nu nauwelijks. Kan ook bijna niet want hij zit in het midden EN houdt een rugzak met eten op schoot. En dat allemaal vrijwillig! Dankzij Oskar houden onze jongens het vandaag ook gezellig op de achterbank. Mo en ik kijken elkaar veelbetekenend aan: "Dat is de oplossing! Je neemt een lifter mee en de jeugd houdt zich koest op de achterbank." 

In Duitsland hebben we ook de nodige vertragingen door wegwerkzaamheden en ander spul. Om 19:45 maken we onze (hopenlijk) laatste stop. Nog 340km en dan zijn we thuis. Hier komen we na ruim 1340km om 23:00 aan, nadat we eerst Oskar bij het station Deventer-Colmschate hebben afgezet.