Van Mersin naar Side

27 juli 2019 - Side, Turkije

IMG_20190726_163152

We rijden de mooie en kronkelige kustweg richting Alanya. In het eerste deel is een groot deel van de oude weg, (die enkelbaans is) omgeleid via een nieuwe, brede 2-baans weg. Het 2de deel heeft nog grote stukken enkelbaans weg dat de kustlijn volgt. Dat betekent berg op en berg af, veel bochtenwerk en dus veel onoverzichtelijke stukjes. Inhalen is niet echt makkelijk of zelfs maar aan te raden; wel vervelend wanneer je achter een truck zit of achter een telefonerende automobilist! Echt, de meest wonderlijke verkeersacties die we zien, blijken van de laatste categorie te komen. Oppassen geblazen dus.  Ook zagen we een enorme Range Rover op zo'n smalle weg voorbij flitsen met een totaal onverantwoorde inhaalmanoeuvre! Het was een Arabische auto (vreemd nummerbord met Arabische cijfers). Vervolgens werden zij later doodleuk aangehouden bij een politicontrole😋. Niet lang daarna gaven ze met wild geraas en agressief getoeter aan, dat ze ons wel erg graag voorbij wilden. Als het kon, waren ze over ons heen gegaan😁.  Ach ja, we weten allemaal wat ze zeggen over mannetjes in grote auto's toch? 

Wanneer we door Alanya rijden is het een feest van herkenning. Hier hebben we wel een aantal punten op onze agenda staan. Een ervan is onze grond inspecteren. Het ligt nu aan een stuwmeer (destijds was dat nog niet gerealiseerd) en we willen weten of het water niet te hoog is en een deel van ons land heeft afgenomen. Door het stuwmeer zijn de wegen anders, dus het is even zoeken. Maar het is gevonden. 

IMG_20190727_131852

Verderop was vroeger een fijne rivierpicknick plaatsnwaar we weer naartoe willen voor forel en lekker luieren in een boomhut. We moeten helaas concluderen dat het door het stuwmeer niet meer bestaat. Jammer 😪. Pa en ma, kunnen jullie je dat fantastische plekje met dat slingertouw nog herinneren, heel ver de bergen in? 

Daarna moeten we nog het centrum van Alanya in voor een kort bezoekje aan mijn zwager. Hij heeft een reisbureautje in het centrum. We hebben veel moeite om het te vinden. We zijn in de buurt, maar vinden het niet. Wanneer we bij een ander reisbureau vragen, geeft de eigenaar eerst antwoord. Daarna noemt hij Mo bij zijn naam! Er zijn dus nog steeds mensen die hem hier kennen na al die tijd. Met mijn zwager gaat het naar omstandigheden redelijk. We ontmoeten zijn zoontje ook voor het eerst. Een evenbeeld van zijn vader. 

Daarna gaan we weer door naar Side, waar onze verblijfplaats voor de komende week is. 

Villa Hania in Side is een groot huis waar maximaal 6 kamers beschikbaar zijn. Lekker kleinschalig. Het ziet er knus en gezellig uit. Er is een klein zwembad, allerlei zitjes en er lopen 3 katjes rond. De eigenaars wonen er zelf ook met hun twee zoons. Ze zijn heel hartelijk. Hij is Turks, zij komt oorspronkelijk uit Roemenië (of was het nou Hongarije?). Het is net alsof je, zolang je hier verblijft, deel uit maakt van een grote familie. Wat voor ons (de jongens en mij) een beetje lastig is, is dat onze kennis van de Turkse taal onvoldoende is om de gesprekken te begrijpen en er aan mee te doen. Ik merk dat het me veel energie kost om het wel te proberen. Lekker teruggetrokken een boek lezen, vind ik gelukkig ook heel fijn.  Hopenlijk interpreteren de anderen het gegeven dat ik me wat afzijdig te houd niet als arrogantie. 

Wanneer we, in onze dagelijkse 'strooptocht' op zoek naar een avondmaaltijd, neerstrijken bij een "Ev yemek" restaurant, eten we lekker. Echter wanneer we betalen, schrikken we toch echt wel van de exorbitant hoge prijzen! Terwijl het helemaal geen luxe restaurant was. De ayran (soort karnemelk) kostte bijvoorbeeld 10TL, terwijl je dezelfde beker in de supermarkt voor 1,20TL koopt. Hier gaan we dus nooit meer heen. Dit kan je dus gebeuren omdat er bij dit soort restaurants geen prijzen vermeld staan. Echter over het algemeen zijn de prijzen gewoon redelijk. Hier houd je wel een nare nasmaak aan over. 

Man, man man, wat is het hier toch warm in vergelijking met waar we vandaan komen. Ik heb echt even tijd nodig om te acclimatiseren. Hier ben ik niet op gebouwd.  Ik begrijp dat het op dit moment in Nederland ook super warm is. Succes met niet aan de kook raken daar. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Wichert en Alie:
    28 juli 2019
    Of we het kunnen herinneren.? Fotoboek erbij en wat we zien is tafels in/aan het water waar we hebben gegeten en ook in het water konden ploeteren. Een boomhut kunnen we ons niet herinneren en ook geen slingertouw. Wel dat pa toen we in Alanja waren erg last had van buikgriep. Als jullie grond bij het stuwmeer ligt is dat een moei plekje.
  2. Esther S:
    30 juli 2019
    Hmmmm gek, ik dacht toch echt dat jullie er ook waren geweest19 jaar geleden. Zal wel niet dan. Hoe dan ook, het blijft jammer.