Kuşadası 13/7 - 20/7 (2)

16/7: Even een rustdag vandaag. 's Avonds kunnen we ons geluk niet op: na dagen op zoek te zijn geweest naar "Ev yemek" (huis eten) hebben we vanavond een adres gevonden (Yusufeli, Cumhuriyet Mah. Avcı Sk. No:5/A). We waren de döner en dürüm wel een beetje zat. Uiteraard ligt het niet helemaal in de looproute, dus is het er lekker rustig. We genieten met volle teugen en eten veel te veel. Zo veel lekkerder dan de dürüm en köfte die op elke straathoek wordt aangeprezen als "echt Turks" eten. 

17/7: Hoera, vanochtend is het dan toch gelukt: om 06:30 de wekker gezet om te gaan hardlopen.  Ook het hardlopen zelf is gelukt🏃‍♂️🏃‍♀️😀. Aangezien er weinig strand (Engelsiz Plaj) is aan onze kant van Kuşadası, besluiten we om richting Kadınlar Denizi Plajı (Vrouwenstrand) te gaan, kunnen we meteen inspecteren of dat strand een optie is voor ons. Dat betekent al vrij snel een steile helling omhoog. Pffff, stug rennen we door en komen aan bij ons doel. Op zich is het strand beter dan Engelsiz plaj, maar wel klein en ik kan me dan ook voorstellen dat het er op zomerse dagen zoals nu super druk is. Niets voor ons dus. Inmiddels zijn mijn darmpjes door het rennen ook weer flink aan het werk, dus ik duik uit nood even een hotel in. Opgelucht kan ik daarna weer verder richting ons eigen hotel. We hebben de smaak te pakken en lopen nog verder langs de boulevard. Al met al toch weer 8km gelopen. En dan gaat een fijn ontbijtje er wel in. 

Het is vandaag een beetje bewolkt, maar we hebben er alle vertrouwen in dat dit weer wegtrekt. We gaan met de auto naar Uzun Plaj (Het lange strand). U raadt het al; dit strand is wel heel lang. Het is er nog rustig, maar misschien is dat ook wel omdat het nog steeds bewolkt is. Of het strand is zo lang, dat de mensen zich goed kunnen verspreiden! De mensen die er zijn, spreken allemaal Turks, dus in dat opzicht zijn er weinig toeristen.  Jammer genoeg trekt de lucht niet echt open en de wind wakkert ook aan.

Tijd om iets anders te gaan doen. Net als we weer in de auto zitten komt er een bui over. Dat is de 2de al sinds we In Kuşadası zijn. We gaan een beetje winkelen in en rondom Söke. Deels geslaagd. Shirtjes en hemdjes zijn altijd ok, zeker als je niet geeft om merkkleding. Alleen Tarik kan niets vinden. Misschien omdat hij zijn zinnen heeft gezet op speciale kleding en schoenen; iets anders is geen optie en hij kan niet met een 'open mind' naar de andere opties kijken.  Pech voor hem.

Wanneer we weer terug naar het hotel gaan, komt er een stevige onweersbui langs. Zo snel en hevig de buien hier zijn, zo snel zijn ze ook weer over. Tarik en ik hebben ons bij het hotel allebei nog verwond aan ons hoofd, omdat we bij het uitstappen tegen een plant met hele scherpe puntige bladeren aan kwamen (prik!).

Dat bloedt best hard kan ik je vertellen.  Maar iedereen leeft nog; de plant voorlopig ook. 

De volgende verrassing dient zich alweer aan: onze was, die op het balkon te drogen hangt, is door de bui en de wind nog natter dan toen we het ophingen. Omdat er ook een plas op het balkon lag, geeft Emre me als tip dat ik maar een zwembroek aan moet doen wanneer ik yoga ga doen😂. 

18/7: Vandaag is het een stuk warmer dan gisteren. Dus we zoeken veel verkoeling aan de waterkant. Verder hebben we een beetje aan catering gedaan; het personeel dat hier de kamers doet, vroeg zich af wat dat apparaat toch is dat we mee hebben genomen. We hebben nl. onze oude Senseo meegenomen. Sorry echte koffieliefhebbers, maar het was dat of oploskoffie of Turkse koffie. Een kwestie van prioriteiten stellen dus. We hebben het ze maar laten proeven en het viel wel in de smaak. 

Ons snelwegvignet voor Bulgarije, die we voor de terugweg nodig hebben, is nog steeds niet binnen, ondanks een telefonische belofte dat het gisteren gemaild zou zijn. Er zit niets anders op dan maar eens een pittige mail te sturen. Het resultaat mag er zijn: binnen een uur hebben we alsnog ons tolvignet met de juiste gegevens erop EN een excuus! Ik zeg ✔️.

We proberen een nieuw adres uit voor "Ev Yemek" : Fesleğen op aanraden van de hoteleigenaar. Heerlijk gegeten. Daarna even gewinkeld met mijn vriendinnetjes... 

In een andere winkel met airco zagen we (net als vorig jaar) zwerfhonden verkoeling zoeken. Slimme dieren die honden. Mensen laten ze gewoon met rust.  En de honden kijken niet op of om. 

Daarna aanschouwen we de zonsondergang.

19/7: Vanochtend weer dezelfde route hardgelopen. Maar omdat het toch een paar graden warmer is viel het niet mee.  Verder wat handwasjes gedaan, wat erg spannend was natuurlijk.  Beetje gezwommen en een beetje tassen ingepakt, want morgen vertrekken we. 

Daarna nog even de stad in voor eten en wat laatste foto's : 

Op de boulevard worden we verrast door een groep leerlingen die met hun muziekdocent een leuk optreden geeft. Zie hiervoor mijn video's.

Wat er eerder diezelfde dag ook gebeurde: Bij de ingang van ons hotel vraagt een man aan Mo of hij een sneetje brood voor hem heeft . Let wel, de man vraagt geen geld, maar 1 sneetje brood! Ze raken aan de praat. Hij bleek een hoge politiefunctionaris in Syrië te zijn en spreekt goed Engels. Hij is met zijn 4 kinderen gevlucht uit Syrië nadat zijn vrouw door de regering Assad voor zijn ogen was opgehangen. Nu zit hij vast in Kuşadası want hij heeft met zijn laatste geld de overtocht voor zijn kinderen naar Italië betaald. De man krijgt in het hotel wat te eten en, zo blijkt later, een baan. De hoteleigenaar, een jonge man van eind 20, zegt dat hij deze man helpt en dat dat iets is tussen hem en God. Treurig en hoopvol ligt soms zo dicht bij elkaar.