Heenreis
11 juli 2019 - Dimitrovgrad, Servië
10 juli: Vandaag vertrekken we richting Turkije na een goed ontbijt. Eerst brengen we een kort bezoekje aan Mahmut, Hava en Hasan in Werdohl Duitsland. Het ligt immers toch zo goed als op de route. Altijd fijn om even je familie te zien. Natuurlijk had Hava zich weer uitgesloofd in haar kleine keukentje. Na 4 gerechten ben ik gestopt met tellen; en van alles moest iets gegeten worden. Uiteraard komen we de deur niet uit zonder een flinke tas met proviand voor onderweg (dolma 's van druivenbladeren en een soort kaaskoekjes). Alsof we zelf helemaal niets bij ons hebben. Bedankt lieve Hava, hier komen we vast een heel eind mee. Rond 15:00 vertrekken we na veel knuffels uit Werdohl.
In Duitsland hebben we soms wat vertraging door wegwerkzaamheden en wegversmallingen, maar we kunnen toch redelijk doorrijden. Rond 22;30 passeren we de grens met Oostenrijk. Hier wordt flink aan de weg getimmerd, dus we rijden een flink stuk file. "Opeens" zijn we alweer in Hongarije,nabij de grens met Servië. Ik moet tussendoor even de oogjes dicht hebben gedaan! Nu wordt het spannend. De grens Hongarije - Servië zorgde voorgaande jaren altijd voor flink wat vertraging van enkele uren. Vandaag is het geluk aan onze kant, het is gewoon nog niet druk dus binnen 15 minuten rijden we Servië binnen om 04:30.
Dit gaat super voorspoedig allemaal. Om 10:00 arriveren we bij Hotel Happy in Dimitrovgrad (afschuwelijke naam, die de lading niet helemaal dekt.). We besluiten om hier even een rustpauze in te lassen. Lekker douchen en slapen. Daarna gaan we toch weer door naar Edirne in Turkije, waar ons volgende hotel ligt.
Vroeg in de middag worden we wakker. Na een blik op de apps waarmee we de drukte bij de grensovergangen kunnen zien, concluderen we dat er een flinke reizigersgolf aan komt. We stellen ons oorspronkelijke plan bij en besluiten diezelfde middag nog verder te reizen, i.p.v. te wachten tot de volgende ochtend. We willen zo proberen de ergste drukte te vermijden. Hotel Happy is zo aardig om ons een vervroegd ontbijtpakketje mee te geven en om 15:30 zijn we weer op weg. De grensovergang met Bulgarije is op 10min afstand en we sluiten netjes aan in de rij.
Het valt gelukkig erg mee, zeker gezien voorgaande ervaringen, en binnen een half uur zijn we erdoor! Even wat gehannes in Sofia, iets met rondweg en tankstation, maar ook die hobbel wordt goed genomen. Eigenlijk zijn de snelwegen In Bulgarije erg goed. Er is alleen 1 stuk van 10km wat niet toegankelijk is. We worden daar over een soort klinkerpad geleid; echt een 'bumpy road'. (Lijkt me erg fijn om hier met de caravan langs te moeten, die ik eerder bij de grens heb gezien...) Terwijl de snelweg er gewoon naast ligt en nog steeds bijna klaar is!
Bij de grens van Bulgarije-Turkije lijkt ook alles van een leien dakje te gaan. Ook hier worden de nodige controles gedaan: personen identificatie / kentekenbewijs / autoverzekering.
Net wanneer we denken dat we 'binnen' zijn, blijkt er iets niet te kloppen met onze e-visa (deze hadden we vantevoren thuis al aangeschaft). We moeten ter plekke nieuwe kopen en er wordt ons verzekerd dat we het geld voor de e-visa in Nederland weer kunnen terugvorderen via het consulaat. We zullen zien. Maar om 22:00 (23:00) lokale tijd zijn we in Turkije en niet lang daarna hebben we ingecheckt in het Selimiye Hotel in Edirne. Dit hotel ligt vlak bij de Selimiye moskee, dus we zijn verzekerd van een vroege wekdienst (=oproep tot ochtendgebed 😜).
We struinen nog even door de stad om geld te pinnen. Het is er erg rustig, zo laat op de avond. Natuurlijk is er altijd tijd voor iets lekkers: Mo, Emre en Tarik eten een broodje Kokoreç. Mo maakt Tarik wijs dat het eend is en Tarik eet het met smaak op. Later vertelt Mo dat het gebakken schapendarm is! Emre lacht zich helemaal kapot (hij wist het al) en Tarik houdt dapper zijn maaltijd binnen. Hierna duiken we moe maar voldaan ons mandje in.
Hotel Happy in Dimitrovgrad 2x geslapen, erg goed, lekker eten en mooi terras.
Een hele fijne reis, ik blijf je volgen!