Naar begin van de dag - Saklıkent kloof - Ölüdeniz - Fethiye (12/8

Gisteravond zijn alle mannen nog even naar de kapper geweest. De jongens om hun coupe bij te laten werken en Mo om zijn oren te laten waxen. We wisten niet dat dit ook kon bij oorhaar, dus hij laat zich verrassen.  Ook worden de zones bij zijn jukbeenderen meegenomen.

Terwijl de zwarte wax droogt, krijgt hij een nek-schoudermassage. Daarna wordt de wax verwijdert. Zeker even het filmpje bekijken! (beetje leedvermaak). 

Helaas heeft Emre sinds gisteren last van zijn duizeligheidsstoornis. Gisterochtend was dit nog niet duidelijk voor hem, maar hij voelde zich in de ochtend waarschijnlijk vervelend genoeg om niet mee op stap te willen. In de avond zijn de klachten duidelijker, dus hij zwalkt af en toe een beetje, maar hij houdt zich goed. Meestal houden de klachten een week aan, dus hij baalt als een stekker.  Thuis maar weer naar de duizeligheidspoli! 

12/8: Wanneer we vanochtend om 8 uur nietsvermoedend naar het terras lopen voor koffie en ontbijt, merken we een vreemde atmosfeer. Een paar hotelmedewerkers staan op ons terras met een verslagen uitdrukking te kijken naar iets wat op het terras bij de naastgelegen camping aan de hand is. Wanneer we verder lopen zien we een ambulancemedewerker naast een drenkeling, die bedekt is met een laken, staan. Het blijkt een barman van een rockcafe in het centrum te zijn. Hij is vanochtend gaan kanoën / zwemmen in de rivier en heeft nog om hulp geroepen. Een oude man heeft hem op de kant gebracht, maar niemand heeft gereanimeerd.  Dit alles heeft zich rond 7:30 afgespeeld. Wij waren om 7 uur wakker! We twijfelden of we vast zouden opstaan, of ons nog eens omdraaien. Wanneer we toch om 7 uur uit bed waren gegaan, dan hadden wij misschien nog iets kunnen doen... Nare gedachte. 

Ondertussen gaat het leven, hoe bizar ook, natuurlijk gewoon door. De gebruikelijke bedrijvigheid van de rondvaartboten komt op gang en bij ons wordt er ontbeten; wel worden alle tafeltjes van het terras naar een andere plek gebracht. Want op het andere terras is de jandarma al geweest, maar het slachtoffer ligt er ook nog steeds, vol in de zon. Er zal wel iets officieels moeten gebeuren vanwege het niet natuurlijk overlijden. Ik hoop dat hij niet de hele dag hoeft te blijven liggen. 

Zo rond half 12 gaan we alle 4 weg. Emre is nog steeds niet fit, maar gaat toch mee. Eerst gaan we naar Saklıkent op ruim een uur rijden. Dit is een diepe en lange kloof, waar aan het begin veel vers en koud smeltwater doorheen gaat.

Wanneer je verder de kloof in loopt wordt het een modderige stroom.

Het schijnt dat het slik heel goed voor je huid is. Maar dat sla ik lekker over. Het klauteren in de kloof is bij vlagen glibberig, maar in ieder geval is het er wat koeler.

Ook voel je je heel nietig en klein, zeker wanneer je af en toe even stilstaat bij de enorme stenen die ergens in de kloof klem zijn komen te zitten en waar je onderdoor loopt.

Of wanneer je in de kloof naar boven kijkt. 

Maar een toeristische attractie is het zeker. Het was al niet makkelijk om de auto te parkeren, maar om weg te komen al helemaal niet: een grote touring bus heeft ons klem gezet. Gelukkig kent iemand weer iemand die weer iemand kent die de chauffeur van deze bus kent, dus eigenlijk waren we best snel weg👍. 

De volgende stop is de badplaats Ölüdeniz​​​​​​, bij Fethiye. Het strand en de zee zijn schijnbaar heel erg mooi. Nadat we met veel moeite de auto ergens hebben geparkeerd, lopen we via een hoofdstraat richting de zee. Vlak bij de zee vliegen de parasailers je letterlijk van links en rechts om de oren. Ölüdeniz is dan ook een beroemde plek om te parasailen vanaf de berg Babadağ​​​​​​. En de landingsplaats is aan het strand. We informeren zo her en der wat het ongeveer kost, maar €95 per persoon is helaas voor ons budget te veel. Kijken naar de landingen is ook leuk😄. Zie filmpje. En dat meer dan 1 per minuut! 

Tijd om af te koelen in de zee. Het water heeft een mooie smaragd blauwe kleur. Verder is het ook om 16:30 vooral heeeeeel erg druk. Heel anders dan het strand van gisteren. Het heeft ook voordelen, want zo hebben we niet hoeven betalen voor onze parasol en strandbedjes, omdat het voor de strandjongens ook onoverzichtelijk is. We herkennen van vorig jaar een grote 'kaptain Davy Jones' boot, die vanuit Marmaris met veel kabaal hier naartoe komt varen. Wat een kermisattractie is dat zeg! We blijven tot een uur of acht 's avonds aan het strand. Daarna willen we op de terugweg in Ortaca iets gaan eten.